يه وقتايي آدم خودشو خيلي دوست داره همون خودشو تحويل ميگيره. يه وقتايي آدم كسل شده خسته است حوصله هيچي و نداره، حساسه و زود ناراحت ميشه. يه وقتايي تصميم ميگيره بيخيال بشه،واقعا بي خيال بشه، بيخيال هركي و هر چي. يه وقتايي تصميم ميگيره بد باشه يا حداقل با يه افرادي،اشخاصي بد باشه! يه وقتايي هم بر عكس، با يه افرادي خوب ميشه و خيلي هواشونو داره. آدما همه همين جورن اينا همه رو نياز داريم واسه همه چيز والبته زندگي. من ميدونم ميفهمم بعضي وقتا حساس ميشي حوصله نداري خودتو دست كم ميگيري ميدونم چي توو فكرته دل مشغولي هات درس/كار/زندگي آينده.....

ولي.... اينا فقط دل مشغولي هاي تو نيست اگه به اطرافت نگاه كني ميبيني صد نفر، هزار نفره ديگه هم به همين چيزا فكر ميكنن.

گاهي وقتا آدم فكر ميكنه عشق و عاشقي باعث ميشه از همه چيز عقب باشه از درس/ كار/ زندگي/ پول/ موقعيت....

گاهي وقتا خودشو اسير ميكنه ميره توي خودش و به دوست داشتن هاش توجهي نميكنه. گاهي وقتا،البته گاهي وقتا هم بهشون فكر ميكنه ميگه آخه اينا هم بهشون ميگن عشق؟ آخه اينا هم به درد من ميخورن؟

وشايد هم دلش بسوزه شايد براي خودش ويا شايد هم براي بعضي هاي ديگه.

ولي.... فقط اين نيست.....

تو بايد دوست داشته باشي عشق بورزي به همه كس و همه چيز.آدم بايد عاشق باشه يا لااقل كسي رو دوست داشته باشه اونوقت واسه رسيدن بهش تلاش ميكنه و دست و پا ميزنه. اونوقته تو يه چشم برهم زدن ميبينه همه اون مشكلاتي كه يه روزي فكرشو مشغول ميكردن به همين راحتي تموم شدن و به آرامش ميرسه.

چرا آدما فقط خودشونو ميبينن؟ يا حتي شايد خودشونم نبينن، باور نداشته باشن! چرا آدما فقط فكر ميكنن؟ چرا واسه جنگيدن با مشكلات و دل مشغولي هاشون عمل نميكنن؟ آخه با يه گوشه نشستن و سيگار كشيدن و فكر كردن بهشون به جايي نميرسن. آخه با كم كردن دوست داشتن هاشون و طرد دوستان و اطرافياشون به جايي نميرسن. چرا بعضي ها عشق و دوست داشتن رو باورش ندارن؟ چرا فكر ميكنن بعضي ها دوستشون ندارن؟ و يا اونا لياقت ندارن كسي دوستشون داشته باشه يا بهشون فكر كنه يا عاشقشون بشه؟ چرا خودشونو دست كم ميگيرن؟ بعضي آدما خيلي دوستشون مياد! خيلي عشق دارن ولي نميدونن به كي بدن و چه جوري ؟!! بعضي ها شخص مورد علاقه شونو پيدا ميكنن و تموم اون عشق و دوست داشتن رو بهشون ميدن ولي در عوض هيچي نصيبشون نميشه. بعضي ها فكر ميكنن اون بعضي هاي ديگه اين همه عشق و علاقه شونو دوست دارن ولي به روي خودشون نميارن يا دارن ناز ميكنن پس خوشحال ميشن آخه كي هست اينا رو نخواد يا دوست نداشته باشه؟. بعضي ها فكر ميكنن اون بعضي هاي ديگه خيلي فكرشون مشغوله و احتياج به علاقه و محبتشون داره و ازش دريغ نميكنن. و بعضي ها هم وقتي ميبينن از اون بعضي هاي ديگه محبت دريافت نميكنن نا اميد ميشن دلسرد ميشن و با خودشون تصميم ميگيرن ديگه به كسي محبت نكنن و اينجاست كه مثل اون بعضي هاي ديگه ميشن!

چرا بايد اينجور بشه؟ چرا بايد اينجور فكر كرد؟ بي رحم/ سردو بي روح/ بي احساس/ بدون عشق و علاقه و دوست داشتن.....

من اينا رو نميخوام نباشين اينجور بچه ها /چرا بايد اين جور باشه؟!!!!

 

دوستتون دارم خيلي زيادتر ازهمه ي ستاره ها وآسمون بزرگ...!

ياحق